półprzezroczysta maszyna do lodu

Opowieść o przezroczystej bryle lodu

Jeśli kiedykolwiek byłeś w barze koktajlowym, prawdopodobnie widziałeś gigantyczne kostki lodu, których używają.

Te kwadratowe kostki lodu nie tylko dobrze wyglądają, ale także utrzymują zimny napój bez rozwadniania.

Ale skąd pochodzą te przezroczyste bloki lodu?

Przyjrzyjmy się historii półprzezroczystej bryły lodu.

Pierwsze znane użycie półprzezroczystych bloków lodu datuje się na rok 1804, kiedy brytyjski żeglarz John Wedgwood stworzył je do użytku na HMS Fortitude.

Lekarz pokładowy, Richard Grenville, poprosił Wedgwooda o stworzenie dużej bryły lodu, której mógłby użyć do ochłodzenia swoich zapasów medycznych podczas długich podróży.

Grenville był tak zadowolony z rezultatów, że zaczął używać okładów z lodu, aby chłodzić jedzenie i napoje podczas swoich podróży.

W 1812 roku amerykański wynalazca Oliver Evans otrzymał patent na „lodownię”, w której do izolacji ścian i sufitu wykorzystywano przezroczyste bloki lodu.

Projekt Evansa został później wykorzystany przez prezydenta George'a Washingtona do zbudowania lodowni na jego plantacji w Wirginii. Prezes był tak zadowolony z wyników, że zlecił budowę kilku kolejnych chłodni na innych plantacjach.

W XIX wieku przezroczyste bryły lodu stawały się coraz bardziej popularne w Europie i Ameryce.

W 1834 roku nowojorski artysta Alexander Hays wykorzystał go do stworzenia wystawy portretów naturalnej wielkości wykonanych w całości z lodu.

W 1892 roku rzeźbiarz Auguste Rodin użył półprzezroczystych bloków lodu do stworzenia naturalnej wielkości rzeźby papieża Leona XIII.

Rzeźba była tak realistyczna, że wywołała poruszenie, gdy była wystawiana na Wystawie Światowej w Chicago.

Wnioski
Obecnie półprzezroczyste bryły lodu są najczęściej stosowane w koktajlbarach i restauracjach. Zapewniają barmanom dużą powierzchnię roboczą i utrzymują napoje w niskiej temperaturze bez ich rozwadniania.

A dzięki swojej długiej historii stały się podstawą wielu lokali na całym świecie.